Program azotanowy ma pomóc chronić wody przed zanieczyszczeniami azotanami pochodzącymi z produkcji rolnej. Przepisy nakładają na rolników nowe obowiązki – dotyczące m. in. warunków przechowywania nawozów naturalnych, okresów , dawek i sposobów nawożenia, a także prowadzenia dokumentacji związanej z nawożeniem azotem.
Wydłużone zostały okresy, w których rolnicze wykorzystanie nawozów naturalnych jest zabronione, w związku z tym rolnicy będą musieli powiększyć miejsca i zbiorniki do przechowywania tych nawozów . Ci, którzy już wcześniej zrealizowali inwestycje związane z dostosowaniem urządzeń do przechowywania nawozów naturalnych, teraz obawiali się, że dodatkowe koszty będą musieli pokryć z własnych środków. Tak się jednak nie stanie. „12 grudnia 2018 roku wyszło rozporządzenie ministra rolnictwa dotyczące pomocy finansowej związanej właśnie z realizacją programu azotanowego. Pieniądze przeznaczone w tym programie są przede wszystkim na dostosowanie płyt obornikowych, czy też zbiorników na nawozy płynne, czy też właśnie płyt do przechowywania pasz soczystych. Również na zakup urządzeń do aplikowania nawozów naturalnych do gleby” - mówi Justyna Całka-Orłowska z działu rolnictwa ekologicznego i ochrony środowiska Warmińsko-Mazurskiego Ośrodka Doradztwa Rolniczego z siedzibą w Olsztynie. Dofinansowanie może pokryć połowę kosztów kwalifikowalnych inwestycji, maksymalnie wyniesie 100 tysięcy złotych na jedno gospodarstwo.
Program ochrony wód przed szkodliwym wpływem azotanów wiąże się także z koniecznością prowadzenia ewidencji zabiegów dotyczących nawożenia azotem. To jest zdaniem wielu rolników bardzo czasochłonne. Dokumentacja dotycząca stosowania nawozów azotowych musi być przechowywana przez rolników przez trzy lata. Brak dokumentów może skutkować opłatami, nakładanymi przez Inspekcję Ochrony Środowiska oraz zmniejszeniem płatności do gruntów rolnych.
